Przy instalacji systemów alarmowych aktualnie obowiązującą normą w Unii Europejskiej jest PN-EN 50131-1:2009 precyzująca wymagania systemowe oraz norma PN-EN 50130-5:2002 przedstawiająca wymagania środowiskowe.

Tab. 1. Norma EN50131-1 podaje cztery stopnie (Grade) zabezpieczenia:

Ze względu na typ intruza, przed którym system spełniający dane kryteria będzie zabezpieczał, możemy wyróżnić:
 

• Grade 1 – intruz ma niewielką wiedzę o systemach alarmowych, a przy ich rozbrajaniu będzie korzystał z podstawowych, łatwo dostępnych narzędzi.
• Grade 2 – intruz ma podstawową wiedzę o systemach alarmowych, a przy rozbrajaniu będzie korzystał z szerokiej gamy ogólnodostępnych narzędzi (np. multimetru).
• Grade 3 – intruz posiada dobrą wiedzę na temat systemów alarmowych oraz ma dostęp do specjalistycznych narzędzi służących do rozbrojenia systemu.
• Grade 4 – intruz posiada nie tylko pełną wiedzę o systemach alarmowych oraz całą gamę specjalistycznych narzędzi, ale także będzie umiał dokładnie zaplanować cały napad na obiekt, począwszy od dezaktywacji urządzeń powiadamiających aż po dezaktywację samej centrali alarmowej.

   

   

   

   

Z powyższego zestawienia możemy wywnioskować, że wymagania normy Grade 1 powinny spełniać urządzenia i instalacje przewidziane do montażu w mieszkaniach czy domach jednorodzinnych. W przypadku instytucji publicznych wymagane jest spełnienie wymogów norm Grade 2 i 3. Najwyższy certyfikat (Grade 4) jest konieczny do zabezpieczenia takich obiektów, gdzie znajdują się rzeczy niezwykle cenne, jak galerie czy muzea oraz banki.

Ze stopniem zabezpieczenia (Grade) związane są także kryteria częstości serwisu samej instalacji oraz sposobu jej zasilania. W przypadku Grade 1 wymagana jest jedna wizyta serwisowa w roku, Grade 2 i 3 to dwie wizyty w roku lub jedna wizyta i jedno zdalne sprawdzenie systemu. Z kolei Grade 4 oznacza dwie wizyty serwisowe rocznie.

Wszystkie normy przewidują także posiadanie w systemie alarmowym dodatkowego źródła zasilania. Wyszczególnione są jego dwa rodzaje:
 

• typ A: zasilanie sieciowe + ładowalne akumulatory,
• typ B: zasilanie sieciowe + baterie.

   

   

   

   

Poniższa tabela określa, jaki czas czuwania alarmu (w godzinach) powinien zapewnić zainstalowany akumulator, by spełniać wymogi danej normy.

Tab. 2. Czas czuwania alarmu (w godzinach)

W przypadku transmisji bezprzewodowej w celu zabezpieczenia komunikacji przed fałszowaniem każdy nadajnik w systemie musi mieć przydzielony kod identyfikacyjny. Liczba kodów dostępnych w danym systemie jest także określona w normie.

Tab. 3. Liczba dostępnych kodów

Ściśle określone są także wymagania dotyczące detekcji utraty łączności bezprzewodowej, która musi być traktowana jako usterka. Poniżej przedstawiono tabelę okresów dozoru łączności bezprzewodowej.

Tab. 4. Okresy dozoru łączności bezprzewodowej